صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخواست
کون گشادان را چه پیش آمد؟ فراخان را چه شد؟
—-
پ.ن. 1: اراده ی نگارنده از معنای «فراخوان» در عنوان معطوف به «فراخان» در متن نمی باشد.
پ.ن. 2: برای جزئیات میزانسن ر.ک. کاست بیداد اثر استاد محمدرضا شجریان.
صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخواست
کون گشادان را چه پیش آمد؟ فراخان را چه شد؟
—-
پ.ن. 1: اراده ی نگارنده از معنای «فراخوان» در عنوان معطوف به «فراخان» در متن نمی باشد.
پ.ن. 2: برای جزئیات میزانسن ر.ک. کاست بیداد اثر استاد محمدرضا شجریان.
عرض حال 
سپتامبر 8, 2010 در 10:59 ق.ظ. |
حظيدم مطالبو كه جويدم
سپتامبر 20, 2010 در 3:01 ب.ظ. |
توووووپ بود
سپتامبر 20, 2010 در 3:09 ب.ظ. |
راستی خوب که دقت میکنم بنظر میرسه ایفاد شاعر از «مرغ» که البته مصادیق و انواعش معرف خاطر شریف هست، با توجه به مصرع دوم در اینجا «کلاغ کون دریده» باشه.
اکتبر 30, 2010 در 9:03 ب.ظ. |
عالی بود
دسامبر 14, 2010 در 3:25 ب.ظ. |
با عرض شرمندگی و پوزش چند روزی مثنوی تاخیر شد تولدت مبارک و اما فصلی از نسیان نامه:
آن نفاذ کار اهل هنر، آن بازنده دو عالم به یک نظر، آن ز اسرار هر دو کَون ذیخبر، آن ز انواع مرغ، مرغ سحر. آن اشجع الشباب فی السیاسه، آن استاد بی کفو شجاعت و الشهامه، آن جامع الفنون والعلوم، بالاخص جغرافیاء و النجوم، آن مایه حقد نفائس مشئوم، آن مصنّف تصنیف عاشق الدوم. آن صاحب سبلّت قن گو جرون در عنفوان جوانی، اسیر گیسوی افسون چنان که افتد و دانی. آن به بر کننده خرقه پیچ اسکن والکتان، آن سرحلقه رندان جهان، آن واضع الحقوق النسوان، آن شیخ ابوافراموشی والنسیان شیخ غلامعباس پیرنیای دزفولی، شهره در هفت آسمان به مغفولی.
در نعت صفاتش همی گویند که بحسن روی خوبان نظری داشت و به خلوت کویشان گذری؛ چنانکه در برخی لیالی ذکر و مناجات دست در حلقه، بیدار گشتی و در آنات بیخودی خود نداستی که کجا بودی و با که نشستی و کی… و این نشان از قدس طینت عارف روشن ضمیر دارد که در وقت نوم و یَقَظَه در هیچ حال از شوق وصل و طلب محروم نماند که
از همه محرومتر خفاش بود
کو عدوی آفتاب فاش بود
در ذکر جمیلش باز گفته اند که زمانی که عزم آن داشت که با یار از ره رسیده بنای مصاحبت و مجالست گذارد، بوالفضولی ربیع نام قطّاع الطریق گشته برغم عادت معهود بجهد تمام سعی بلیغ در شب زنده داری کرده و نه رخصت داده که حضرتش دمی با معشوق نوآمده از ینگه دنیا بنای خلوت گذارد و نه حتی آندو در معیت هم دمی بیاسایند و غبار سفر به آب حضر بشویند.
همچنین در خبر است زمانی که به خشت جهان فانی نزول اجلال فرمود مَلَکی از آسمان از برای تهنیت براهل زمین فرود آمد و یکی از برای توشیح امر قدسی بدو و هفتاد مَلَک مقرب دیگر من باب یاد آوری، چرا که گفته اند بسیارنسی بوده است.